Pier Paolo Pasolini (1922-1975), veruit de meest controversiële dichter/romanschrijver/columnist/cineast van zijn tijd, was rabiaat atheïst maar had niettemin iets met religie. In zijn nietsontziende cultuurkritiek verliest god wel zijn hoofdletter maar niet zijn cruciale rol. Alleen staat die god niet langer garant voor zin en orde. Verwarring, waanzin, obsessie: dat is waar, volgens Pasolini, god voor staat. Hij is “als een droom waar je niet van kunt slapen en waaruit je evenmin kunt ontwaken”, zo schrijft hij in Teorema (1968).
In zijn lezing gaat Marc De Kesel na hoe die obsessieve god een beslissend spoor trekt, niet enkel in Pasolini’s cultuurkritiek, maar ook in diens visie op kunst en literatuur. Hij gaat tevens in op wat dat voor onze hedendaagse cultuur- en kunstkritiek mag impliceren.
.
Marc De Kesel (PhD filosofie)
is emeritus hoogleraar van de Radboud Universiteit, Nijmegen. Vanuit filosofisch perspectief publiceert hij over kunst- & cultuurkritiek, lacaniaanse theorie, Shoahreceptie en religie- & mystiektheorie. Een greep uit zijn publicaties:
Het Münchhausenparadigma. Waarom Freud en Lacan ertoe doen (Nijmegen: Vantilt, 2019); Ik God & mezelf. Mystiek als deconstructie (Amsterdam: Sjibbolet, 2021); Seks in biopolitieke tijden: levenskunst met Foucault en Lacan (Amsterdam: Boom, 2023); Effacing the Self: Mysticism and the Modern Subject (Albany, NY: SUNY Press, 2023)
…
